EBOLA

Dit zijn de vragen die we hebben gesteld

 

1. Hoe reageren de mensen op uw hulp ?                                      Ik was er in november december 2014 iedereen was heel erg blij en dankbaar want ze zagen dat je van artsen zonder grenzen was.

2. Hoe lang was u daar?                                                                       Ik was 5 weken in een Ebolakliniek dat was ook het maximum wat je daar mocht zij anders was het te zwaar en te veel.

3. Hoelang werkte u?                                                                            6 dagen in de weekoverzicht een vroege dienst of een late dienst dus of van 6 uur s ochtends tot 2 uur ‘s middags of van 2 uur middags tot 8 uur s avonds en dat wisselde een beetje af en een dag had je vrij.

4. Bent u ooit bang geweest?                                                           Bang is het verkeerde woordt ik was niet bang je bent je er wel van bewust dat je heel zorgvuldig moet handelen maar als je daar maar aan denkt dan weet je dat het wel goed zou komen je let er wel goed op je kleed je je dan helemaal in zo’n beschermend pak ik heb wel eens gehad dat ik zo’n pak aan had en dat je een beetje huid zag en toen dacht ik wel nu moet ik naar buiten om mezelf goed te schoon maken. 

5. Heeft u daar ook leuke dingen gezien of alleen maar droevige dingen?                                                                            We hebben ook leuke dingen gezien want je bent natuurlijk met andere mensen samen. In een kliniek werk je met mensen die nieuw aan komen maar ook met veel mensen die daar vandaan komen dat was wel leuk zo ben ik ook bevriend geraakt met een verpleegkundige uit engeland en daar heb ik later ook een boek mee geschreven.

6. En toen u daar aankwam hoe was het met het land?                                                                                               Toen ik er was lag alles plat je mocht niet reizen de grenzen waren gesloten. Alle planten groeien daar heel goed en snel wij zaten dicht bij de grens en er was een mooie rivier en het pad daarnaartoe was al helemaal dichtgegroeid met planten..

7. Hoe denkt u dat de ziekte zich verspreidt heeft in het land?                                                                                                    Ik denk dat dat komt omdat de ziekte lange tijd niet herkend werd en het in een klein afgelegen dorpje begon. In december waren er al mensen ziek en het werd pas ontdekt dat het ebola was in mei. Het is ook een regio met 3 landen en die waren veel onderling bezig met reizen en handelen. Er waren ook nog geen medicijnen. Als het nu nog een keer zou gebeuren zouden we het waarschijnlijk veel beter tegen kunnen gaan want nu weten we wat het is.

8. En u heeft ook een boek geschreven?                                        Ja dat klopt. In dit boek staan echt gebeurde verhalen. Het is een soort dagboek ik vond het goed om dingen uit te leggen aan mensen, de verhalen van patiënten staan er ook in. Ik vond het fijn om het op te schrijven zodat het lange tijd bewaard blijft.

9. Wat werd er vooral met het gedoneerde geld gedaan? Artsen zonder grenzen gaf  het geld aan mensen die daar naartoe vliegen en voor de bescherm pakken. Ook om de mensen (dokters) te leren hoe ze met de ziekte om moesten gaan. Op een gegeven moment kreeg artsen zonder grenzen heel veel donaties maar hadden ze een tekort aan mensen.

10. Hoe was het om de hele dag in zo’n pak te lopen                      Het is daar warm en in zo’n pak helemaal. Je moest als je uit zo’n pak ging meteen veel drinken.

11. Bent u daar ook ziek geweest?                                                  Nee gelukkig niet want dan moest je meteen behandeld worden en nagekeken worden op ebola.

12. Hoe vond je familie het dat je daar naartoe ging?                Ze vonden het spannend dat ik ervoor koos dat ik ging helpen maar tegelijkertijd ook goed. Mijn moeder was meteen bezorgd. We hadden gelukkig wel internet dus we konden whatsappen/mailen met elkaar en zo contact houden ook hield ik een blog bij voor mijn familie en vrienden.

13. Wat deed u om de mensen daar te helpen?                          We hadden geen medicijnen dus we gaven ze antibiotica en anti malaria pillen(malaria is een ziekte die een mug wordt overgebracht) en pillen tegen misselijkheid ze kregen een infuus met vocht zo kreeg je genoeg vocht binnen maar je werd wel gestimuleerd om veel te drinken